Suspiria - 1977 | Dario Argento

Sinema tarihinin tozlu raflarında kalmış bir yönetmen: Dario Argento. Pek çoğumuzun tepkisi ‘o da kim?’ olacakmış gibi duruyor zira kendisi ülkemizde fazla tanınan bir yönetmen değil. 1940 doğumlu İtalyan yönetmenimiz genellikle korku-gerilim türlerindeki filmleriyle ön plana çıkıyor. Kendisiyle ilgili farklı bir anektod ise Sergio Leone imzalı kült film “Bir Zamanlar Batı'da"nın[1] senaristliğini yapmış olması. Suspiria ise kariyerinde en göze batan filmi denebilir, ayrıca Le Tre madri (üç anne) ismini veriği korku filmi serisinin ilk halkası. Konu ise cadılar…1977 yapımı Suspiria 98 dk.lık, kısa-orta uzunluk arası bir film. Filmi izlerken anahtar kelimelerimiz ise 'filmlerle ilgili ne duyarsanız duyun hiçbir zaman aşırıı beklenti içine girmeden, ön yargısız olarak izleyin’. Filmle ilgili kısa bir araştırma yaparsanız okuduğunuz yorumlarla, film sizi çok büyük bir beklentiye sokabilir ki benim başıma gelen aynen bu oldu. Sanırım çekildiği dönemin şartlarına göre değerlendirilirse övgüleri hak ediyor. Ama konu olarak ve tabiki günümüzde izlediğimizde farklı bir etki birakabilir çünkü konusuna pek alışkın değil gibiyiz toplum olarak. Film boyunca; bırak bu cadı-büyücü ayağını, çok saçma… vs. gibi şeyleri aklınızdan atın ve filme odaklanın.

Film kıyametvari bir sağanak yağmurla, ana karakterimiz Suzy Banyon'un dans eğitimi için Abd'den Almanya'ya ilk gelişi ve okula kayıt olaylarıyla başlıyor. Fakat film boyu süregelen asıl çatışma: "acaba doğaüstü olaylar mı?” ikilemi ilk burada karşımıza çıkacak. Zor bela okula ulaşıp kapıyı çalan Suzy değişik sesler ve yağmuruz ortasında okuldan koşarak uzaklaşan biriyle karşılaşıyor. Ardından okulun kapısı kendisine açılmıyor ve çekip gitmesi isteniyor. Ve aynı gece iki vahşi cinayet… Suzy bu olaylardan alakasızken birden asıl özne haline gelecek ve film boyu şu soru aklımızdan geçiyor olacak: “acaba bunlar mantıklı bir sona bağlanacak mı?” Filmi ayakta tutan başlıca unsur olarak kullanılabilinecek bu argüman ise yersizce kesiliyor. Bu tarz sayılabilecek çoğu unsur ise filmin sonunda açıklanmıyor ve havada kalıyor. (spoiler'a girmeden anca böyle

Filmde, efektlerin kullanımına gelirsek: birbirinin tamamen karşıtı olarak kulanılan ses ve görüntü kullanımı var. Hangisiyle başlayacağımdan tereddütle, önce olumludan bahsedeyim. Film boyunca gözünüze çarpan pastel kırmızı,mavi ve yeşil tonları amacına tamamen ulaşıyor. Size değişik bir dünyadaymış hissi veren renkler bi anda sizi cinayetle burun buruna getirip başka bir yerde manzaranın korkunç boşluğunu iyice pekiştiribiliyor. Gerçekten izledikten sonra tonlamalar zihninizde iz bırakacak. Sebebi ise ilk film renklendirme ve stüdyolarından olan Technicolor'ın özel bir tekniği. Ayrıca bu teknikle çekilmiş son film, ardından atölye kapanıyor. Dario Argento burda izleyiciyi rüyalarından birindeymiş gibi hissetmesini amaçlamış. Fakat kabus diyelim, ayrıca bu hava tüm filme hakim. Bu yüzden bilinç altınızda kendi kabuslarınızdan birini yaşıyormuş hissine kapılabilirsiniz bir an!

Evett, ses miksajından keşke hiç bahsetmesek. Filmin bütün olumlu yanlarını silip süpüren berbat ses efektleri (ya da efektimsi) kullanılmış. Saçma sapan ve alakasız bir anda bir fil sesiyle karışık davul ritmi duyabilirsiniz. Hiçkimsenin olmadığı kapalı bir mekanda, karakter iç sesiyle konuşurken yarasa, baykuş karışımı alakasız sesler duyabilirsiniz. Gerçekten alakasız yerlerde hiddetlenen ses efektleri film boyunca zaten hiç susmuyor. Sürekli arka planda çığlıklar, fil sesleri ve acayip ritmler var. Bu derecede profesyonel bir iş çıkaran bir yönetmen acaba bunları kasıtlı mı yapmış sorusu geliyor insanın aklına, çünkü bunlar gözden kacacak cinsten hatalar değil ve filmin tüm ciddi atmosferini bozuyor. Bazı sahnelerde görüntüye ve sahneye odaklanabilmek için sesi kestim çünkü gerçekten rahatsız ediyor. Sanırım Argento bunu lehine kullanmak isterken ters tepmiş.

Sonuç olarak bu yergi ve övgülerden çıkarımlarım: kendinizi film gurusu hissediyorsanız, korku filmlerine meraklıysanız, değişik filmler arıyorsanız kesinlikle zaman kaybı yaşamazsınız. Ama korku filmlerine gülen, cadı-büyücü gibi olayları kesinlikle aptalca bulan biriyseniz iyiki bu yazıya denk geldiniz, bulaşmayınız. Yine de Suspiria hem görüntü teknikleriyle hem de kendi öz bütünüyle korku sinemasında bir mihenk taşı sayılır. Söylemekte fayda var Dario Argento ve özellikle Suspiria, giallo[2] tarzı filmlerin öncüsü olmuştur. 1977'den bir bakış açısıyla ve ön yargısız izlerseniz sinema tarihi hakkında bilgi edinebileceğiniz spesifik bir gerilim.

kaynak

__________________
[Sadece kayıtlı kullanıcılar linkleri görebilirler. ] - [Sadece kayıtlı kullanıcılar linkleri görebilirler. ]
Öneri ve şikayetlerinizi bana e-mail aracılığı ile yapabilirsiniz. [Sadece kayıtlı kullanıcılar linkleri görebilirler. ]
Paylaşmış olduğum sunumlardaki kırık link bildirimleri için özel mesaj (p.m.) atarsanız linkleri yenilerim.
Paylaşımlarımın devamı için premium hesabınızı [Sadece kayıtlı kullanıcılar linkleri görebilirler. ]ne tıklayarak alıp bana destek olabilirsiniz.